เมื่อทำการกลึงชิ้นส่วนสำหรับเครื่องจักรกลซีเอ็นซีการบินและอวกาศการใช้งานนั้น มีหลายปัจจัยที่ต้องพิจารณา เช่น รูปร่างของชิ้นส่วน น้ำหนัก และความทนทาน ปัจจัยเหล่านี้จะส่งผลต่อมูลค่าการบินของเครื่องบิน หลายปีที่ผ่านมา วัสดุที่เลือกใช้สำหรับการใช้งานด้านการบินและอวกาศคืออะลูมิเนียมอัลลอยด์ อย่างไรก็ตาม ในเครื่องบินเจ็ตสมัยใหม่ มีเพียง 20% ของโครงสร้างเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม การใช้วัสดุคอมโพสิต เช่น โพลีเมอร์เสริมคาร์บอนและรวงผึ้ง กำลังเพิ่มขึ้นในอุตสาหกรรมการบินและอวกาศสมัยใหม่ เนื่องจากความต้องการเครื่องบินน้ำหนักเบา ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ผู้ผลิตด้านการบินและอวกาศได้เริ่มค้นคว้าทางเลือกอื่นนอกเหนือจากโลหะผสมอะลูมิเนียม ซึ่งหนึ่งในนั้นคือเหล็กกล้าไร้สนิมเกรดอากาศยาน การใช้เหล็กกล้าไร้สนิมนี้ในส่วนประกอบเครื่องบินใหม่ได้เพิ่มขึ้น บทความนี้จะอธิบายการใช้และความแตกต่างระหว่างโลหะผสมอะลูมิเนียมและเหล็กกล้าไร้สนิมในเครื่องบินสมัยใหม่
เครื่องจักรกลซีเอ็นซีการบินและอวกาศชิ้นส่วนอลูมิเนียมอัลลอยด์สำหรับการใช้งาน
อะลูมิเนียมเป็นวัสดุที่ค่อนข้างเบา โดยมีน้ำหนักประมาณ 2.7 กรัม/ลูกบาศก์เซนติเมตร (กรัมต่อลูกบาศก์เซนติเมตร) แม้ว่าอลูมิเนียมจะเบากว่าและราคาถูกกว่าสแตนเลส แต่ก็ไม่แข็งแรงและทนทานต่อการกัดกร่อนเท่ากับสแตนเลส สแตนเลสมีความเหนือกว่าอลูมิเนียมในด้านความทนทานและความแข็งแรง
แม้ว่าการใช้อะลูมิเนียมอัลลอยด์จะลดลงในหลายด้านก็ตามเครื่องจักรกลซีเอ็นซีการบินและอวกาศการผลิตอลูมิเนียมอัลลอยด์ยังคงใช้กันอย่างแพร่หลายในเครื่องบินสมัยใหม่ อะลูมิเนียมยังคงเป็นวัสดุที่แข็งแรงและน้ำหนักเบาสำหรับการใช้งานเฉพาะด้านหลายประเภท เนื่องจากมีความเหนียวสูง จึงง่ายต่อการแปรรูปและมีราคาไม่แพงนักเมื่อเทียบกับวัสดุคอมโพสิตหรือไทเทเนียมหลายชนิด นอกจากนี้ยังสามารถเสริมความแข็งแกร่งเพิ่มเติมได้โดยการผสมกับโลหะอื่นๆ เช่น ทองแดง แมกนีเซียม แมงกานีส และสังกะสี หรือโดยการบำบัดด้วยความเย็นหรือความร้อน เมื่ออะลูมิเนียมสัมผัสกับอากาศ พันธะเคมีออกซิเดชันที่แน่นหนาจะแยกอะลูมิเนียมออกจากสิ่งแวดล้อม คุณสมบัตินี้ทำให้ทนทานต่อการกัดกร่อนได้อย่างมาก
